Ποίηση 4

22-6-1993

Θα αφήσω πίσω τις ταβέρνες το λιμάνι και τα πλοία
την άμμο που χρόνια μαρμαρωμένος έχω μείνει
πάω ταξίδι μακρινό, για πόλεμο ή για ειρήνη
και ξαναβάζω την βαριά μου σκουριασμένη πανοπλία



22-11-1993

Τα μεγάλα δέντρα, η μυρωδιά του υγρού χώματος, οι αστείες φωνές των πουλιών, κάπως έτσι θα ήταν ο παράδεισος.

Kάτω από τον ήλιο ήμασταν μικροί
δυο σκαθάρια κρυμμένα στο χορτάρι
κι όταν συννέφιασε και άρχισε η βροχή
χωρέσαμε μαζί κάτω από ένα μανιτάρι