Θεσσαλονίκη 2013

Νυχτερινό

Σαν το νερό που έγινε κρύσταλλοι χιόνι
ακίνητα σχήματα, παγωμένοι όγκοι.

Μετρώντας τις αναπνοές και τον μονότονο τους ήχο
άκουγα πως το δευτερόλεπτο τις ώρες ροκανίζει
στην πιο μικρή σου κίνηση το στρώμα τώρα τρίζει
και τ´ άσπρο φως του φεγγαριού έφτασε πια τον τοίχο.

Ξυπνήσαμε σε μια νεκρή φύση του Cezanne
τρεμάμενες οι γραμμές και το πορτοκαλί προσπαθούσε να ξεφύγει
όλη την μέρα τα ρολόγια δαιμονισμένα θα χτυπάν
το βράδυ μια κρυφή ρωγμή μέσα μας θα ανοίγει.

Στοές