Το καφέ της Χαράς

Αυτές τις μέρες τέλειωσα τον τρίτο και τελευταίο κύκλο επεισοδίων του καφέ της Χαράς που έβλεπα στο Ιντερνέτ. Γενικά ήταν καλό σίριαλ αν και υπήρχαν και αστοχίες και σημεία που έκανε κοιλιά. Κάπου ανάμεσα στον δεύτερο και τρίτο κύκλο το έβλεπα πιο πολύ από κεκτημένη ταχύτητα, όπως όταν διαβάζεις ένα βιβλίο που έχασε το ενδιαφέρον αλλά λες τώρα αφού το άρχισα θα το τελειώσω.

Οι επιλογές των ηθοποιών ήταν πετυχημένες, για παράδειγμα οι καρακτερίστες όπως ο Χαλαχατεβάκης που πρωτοείδα στους Απαράδεκτους, ή ο Πολυμενέας που θύμιζε τον Σταυρίδη στις παλιές ταινίες. Ο Χάρης Ρώμας είχε τον πιο απαιτητικό ρόλο και σε κάποια σημεία δεν τα κατάφερε. Αλλά το βασικό σημείο που έκανε το σίριαλ ευχάριστο ήταν οτι έβλεπε όλους τους χαρακτήρες με συμπάθεια. Φαντάζομαι οτι ένας προοδευτικός και ένας συντηρητικός τηλεθεατής θα μπορούσαν να κρατήσουν διαφορετικά πράγματα ο καθένας, να τα διαβάσουν όπως θέλει ο καθένας, και να μείνουν και οι δυο ευχαριστημένοι.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Μαρία από την Γερμανία ή sfakomania, που ανέβασε στο veoh.com όλα τα επεισόδια. Θα χρειάστηκε πάρα πολλές ώρες αυτή η δουλιά.