01:26:54

Είναι δύσκολο να κάνεις κριτική στo 01:26:54. Όπως λέει και η ίδια η ταινία, πως μπορείς να ξεχωρίσεις την τέχνη από την πολιτική;

Ο αρχικός προϋπολογισμός του 01:26:54 ήταν 6500 ευρώ, και τα γυρίσματα έγιναν μέσα σε μια εβδομάδα, για να μειωθεί φαντάζομαι το κόστος ενοικίασης του εξοπλισμού. Παρόλα αυτά, ο πρώτος στόχος των παραγωγών, δηλαδή η “δημιουργία ενός κατά το δυνατόν αισθητικά άρτιου έργου, που εκτός των άλλων θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι είναι δυνατή μια τέτοια παραγωγή έξω από τα εργαστήρια του Θεάματος”, επιτεύχθηκε απόλυτα, ότι κι αν εννοούν με αυτά τα εργαστήρια του Θεάματος.

Η έλλειψη χρημάτων και η στενότητα χρόνου αντισταθμίστηκαν με το παραπάνω από την εθελοντική δουλιά, το μεράκι και τις τεχνικές γνώσεις των συντελεστών. Οι τεχνικές γνώσεις, ή καλύτερα ο τρόπος που χρησιμποποιήθηκαν για να καλύψουν προβλήματα με τη σκηνοθεσία, το σενάριο, τις ηθοποιίες και τα σκηνικά, ήταν πιστεύω η μεγαλύτερη αδυναμία της ταινίας. Ειδικά οι γρήγορες αλλαγές γωνίας και άλλα κόλπα με την κάμερα που συναντάς σε ένα βιντεοκλίπ. Η αλήθεια είναι οτι χωρίς αυτά το αποτέλεσμα θα ήταν πιο φτωχό και άτεχνο. Από την άλλη, σε ένα εγχείρημα σαν κι αυτό περιμένεις μεγαλύτερη αμεσότητα και απλότητα στην προσέγγιση των προβλημάτων. Όσο μπορούσαν θα έπρεπε να δουλέψουν πάνω στα προβλήματα με τη σκηνοθεσία, το σενάριο και τους ηθοποιούς, παρά να βασίζονται στη τεχνική για να τα καλύψουν.

Μεγάλο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στην Υφανέτ, και σίγουρα πολλοί από τους συντελεστές θα έχουν σχέση με την κατάληψη που έχει γίνει μια από τις κύριες εστίες δημιουργικότητας στη Θεσσαλονίκη. Θα είναι πολύ κρίμα να κλείσει η κατάληψη και να γίνει ο χώρος μουσείο.

Την ταινία την κατέβασα σε torrent από την ιστοσελίδα black-tracker

http://www.black-tracker.gr/details.php?id=170
http://www.black-tracker.gr/faq.php

Μέχρι τώρα δεν είχα BitTorrent client στον υπολογιστή μου και για να την κατεβάσω έβαλα τον μTorrent, έναν από τους δυο BitTorrent clients που προτείνει ο black-tracker. Είναι ένα πολύ μικρό πρόγραμμα και δεν πήρε ούτε δυο λεπτά για να το κατεβάσω και να το εγκαταστήσω. Αλλά μετά για να καταβάσω την ταινία πήρε σχεδόν μια μέρα γιατί το αρχείο ήταν 2.3G, αρκετά μεγάλο για μια ταινία 25 λεπτών. Αλλά είναι ποιότητα DVD και έχει και διάφορα extra όπως σκηνές από τα γυρίσματα. Επειδή δεν πρόσεξα την διάρκεια της ταινίας στο black-tracker, πριν την δω νόμιζα οτι ήταν μεγάλου μήκους.

Η ιστοσελίδα της ταινίας

http://disobey.net/01.26.54/
http://www.disobey.net/01.26.54/index2.html

Το trailer στο Youtube

Local

Το local της καινούριας γειτονιάς είναι μια τυπική παραδοσιακή pub με χαμηλά ταβάνια, μικρά παράθυρα, και βαριά διακόσμηση. Αυτά τα κτίρια είναι σαν να σχεδιάστηκαν για να κρατάνε τον έξω κόσμο σε απόσταση. Ειδικά Σάββατο ή Παρασκευή βράδυ, μπορεί και να αρχίσεις να νιώθεις οτι ο υπόλοιπος κόσμος εξαφανίστηκε. Κι αν έχει κάποια παρουσία αυτή είναι χρονική, δεν είναι κάτι που βρίσκεται πέρα από τους τοίχους, αλλά κάτι που ξέρεις οτι θα έρθει σε μια δυο ώρες όταν η pub κλείσει.

Οι άνθρωποι είναι πολύ φιλικοί, ειδικά αργά το βράδυ όταν έχουν πιει μερικά ποτήρια. Εκεί που κάθεσαι πάντα θα έρθει κάποιος να σου μιλήσει. Ένας καλός άνθρωπος που γνωρίσαμε είναι ο Jimmy, που είναι 83 χρονών και παίζει πολύ καλό μπιλιάρδο για την ηλικία του. Μας είπε οτι ήταν στα εγκαίνια της pub, την δεκαετία του 50, αλλά δεν έρχεται συχνά γιατί το στέκι του είναι το Working Men's Club. Μια μέρα που είχε κερδίσει στο Bingo γύρω στις 50 λίρες επέμενε να μας κεράσει. Μετά τον κέρασα και εγώ, και μετά επέμενε να ξανακεράσει αλλά του είπα άσε καλύτερα μια άλλη φορά.

Κάθε Σάββατο έχει karaoke. Υπάρχουν δυο τρεις κοπέλες με ωραία φωνή που λένε πολλά τραγούδια η καθεμία και φαίνεται να το ευχαριστιούνται που γίνονται το κέντρο της βραδιάς. Ίσως μια μέρα σηκωθώ να τραγουδήσω, αλλά για την ώρα αυτό είναι μακρινό σχέδιο.

Μέχρι στιγμής, τις λίγες φορές που έχω πάει εκεί, δεν έχω δει καυγά, ίσως επειδή όλοι φαίνεται να γνωρίζονται με όλους. Το θεωρώ καλό σημάδι γιατί η γειτονιά είναι λαική και συχνάζουν λαικοί άνθρωποι, και ειδικά στην Αγγλία οι καυγάδες σε τέτοια μέρη συνηθίζονται. Αντίθετα στην Γερμανία δεν είδα ποτέ καυγά σε μπαρ ή στο δρόμο, και ούτε και στην Ελλάδα θυμάμαι ποτέ, αν και μπορεί η μνήμη μου να είναι επιλεκτική. Στο Fat Jack, το local μου πριν κάποια χρόνια, είχε καυγά τουλάχιστον μια φορά το μήνα. Συνήθως ήταν προς το τέλος της βραδιάς όταν όλοι είχαν πιει, και ήταν στιγμιαίος, ούτε που προλάβαινες να δεις τι έγινε. Αλλά μετά ο ιδιοκτήτης έκλεινε την μουσική και σταματούσε να σερβίρει για να αδειάσει γρήγορα το μαγαζί και να μην έχει μπλεξίματα. Ήταν λίγο σουρεαλιστικό και ένιωθα κάτι ανάμεσα σε μελαγχολία και απορία. Τη μια στιγμή φωνές, γέλια, τραγούδια, It's raining men hallelujah, Wake me up before you gogo, και ένα κλίμα γενικευμένης ευθυμίας, και την άλλη στιγμή ησυχία, σπασμένα ποτήρια, ματωμένα κεφάλια.