Ποίηση και φωτογραφίες 2

19-11-1993

Όταν για μια στιγμή σταματήσαμε κάτω από ένα δέντρο για να ξεκουραστούμε νιώσαμε στο πρόσωπο μας το αεράκι που έφτανε από την ακτή.

Πεύκα, ελιές,
χωράφια με κίτρινο θερισμένο στάχυ.
Πίσω μας μια παράξενη θάλασσα
γεμάτη κοράλια και φύκια.
Ήτανε εκείνες οι μέρες που ακόμα μαθαίναμε τον κόσμο
και τις νύχτες κοιμόμασταν σε ένα στρώμα από χρωματιστά χαλίκια.






12-3-1994

Μετά τις δέκα το δωμάτιο άρχισε να γεμίζει από το φως του φεγγαριού την ησυχία και την δροσιά της νύχτας. Το πιο αργόσυρτο βράδυ του Αυγούστου.

Κι όταν ασάλευτη μέσα στο σκοτάδι
κοίταζεις το σώμα σου στον καθρέφτη
ο χρόνος σκοντάφτει, τρεκλίζει και πέφτει.