Ποίηση 3

1994

Η ζέστη και η ακινησία εκείνης της νύχτας είχαν μπει μέσα μου και με είχαν παραλύσει.

Επτά το πρωί ξυπνά η Θεσσαλονίκη
φέτος η αργία θα πέσει Τετάρτη
ένα φάντασμα μου τραβά το μανίκι
δωσ' την ψυχή σου μου λέει, του λέω πάρτη



28-6-1993

Θα περνούσαμε τον ωκεανό
στην πλάτη μιας τεράστιας θαλάσσιας χελώνας
το δάσος
πίσω από μια αλεπού που όλο γύριζε το κεφάλι και μας έγνεφε
και τη έρημο
πάνω στα γυμνά βήματα μιας γυναίκας που δεν συναντήσαμε ποτέ