Sunday 21 October 2007

Μετακόμιση



Όταν πριν ένα χρόνο νοίκιαζα το σπίτι ήξερα οτι ήταν προσωρινή λύση. Ήταν ένα παλιό και μικρό διαμέρισμα, από αυτά που συνήθως νοικιάζουν ξένοι για ένα εξάμηνο ή για ένα χρόνο σε τσιμπημένες τιμές. Στις αρχές αυτού του μήνα μετακομίσαμε, περίπου ένα χιλιομέτρο μακριά από εκεί που μέναμε, σε ένα πολύ μεγαλύτερο σπίτι με 20 λίρες μικρότερο ενοίκιο. 'Οταν πρωοέψαχνα σπίτι, είχα δει οτι σ' αυτήν την περιοχή υπάρχουν φθηνά σπίτια, αλλα επειδή δεν ήξερα καθόλου τη γειτονιά, και δεν είχα και χρόνο να το ψάξω, δίστασα. Ένας άλλος λόγος που τώρα δίνουμε τόσο λίγα λεφτά είναι οτι νοικιάσαμε κατευθείαν από την ιδιοκτήτρια, χωρίς μεσίτη.

Οι μετακομίσεις είναι κουραστικό πράγμα, αλλά μετά από τόσες φορές που έχω αλλάξει σπίτι τα τελευταία χρόνια, έχω πάνω κάτω μάθει πως να τις κάνω χωρίς πολύ άγχος και χωρίς να ξοδεύω πολύ ενέργεια. Ένα άλλο πρόβλημα με αυτές τις μετακομίσεις είναι οτι στην αρχή το καινούριο σπίτι, οι τοίχοι, τα έπιπλα, αλλά και η γειτονιά και η στάση του λεωφορείου, δεν σου φαίνονται τόσο οικεία όσο πριν. Αλλά ξέρω οτι είναι απλώς θέμα χρόνου να τα συνηθίσεις.

Την προηγούμενη εβδομάδα έκανα και λίγο κηπουρική στην αυλή. Μικροαστική δουλιά αλλά κάποιος έπρεπε να την κάνει. Η αλήθεια είναι οτι εκεί που έκοβα το γρασίδι με την μηχανή, για μια στιγμή σκέφτηκα πως έχω γίνει τελείως μικροαστός. Όχι επειδή έκοβα τα χόρτα, η δουλιά ντροπή δεν είναι, αλλά γιατί το γρασίδι του γείτονα μου φαινόταν πολύ πιο πράσινο από το δικό μας. Μετά όμως πρόσεξα οτι έχει κλαδέψει τους θάμνους του φράχτη και έχει περισσότερο ήλιο στην αυλή, οπότε μπορεί το γρασίδι του να είναι αντικειμενικά πιο πράσινο.

Saturday 13 October 2007

Coetzee



Τον Coetzee τον πρωτοάκουσα το 2003 όταν πήρε το Νόμπελ λογοτεχνίας. Από αυτά που είχα διαβάσει τότε στις εφημερίδες, κατάλαβα οτι πρόκειται για πραγματικό διανοούμενο, αλλά παρόλα αυτά δεν αγόρασα κανένα βιβλίο του. Μόλις φέτος διάβασα το Youth και το The life and times of Michael K.

Κάτι παρόμοιο μου είχε συμβεί πιο παλιά με το Και με το φως του λύκου επανέρχονται της Ζυράννας Ζατέλη. Από αυτά που είχα ακούσει για το βιβλίο και την συγγραφέα πίστευα οτι θα άξιζε να το διαβάσω, αλλά λίγο η καχυποψία μου με την ποιητική ακροβασία του τίτλου, λίγο οτι τότε ήμουν και ψιλοαντιδραστικός, τελικά δεν το διάβασα ποτέ.

Και το Youth και το The life and times of Michael K. μου άρεσαν, και μπορεί αργότερα να διαβάσω και άλλα βιβλία του Coetzee, αλλά δεν ήταν τα αριστουργήματα που έλπιζα. Ειδικά το τέλος και των δυο βιβλίων ήταν προβληματικό. Στο Youth το τέλος ήταν τόσο αναξιομνημόνευτο, που λίγες μέρες αργότερα αναρωτιόμουν αν πραγματικά το είχα τελειώσει ή είχαν μείνει ακόμη κάποιες σελίδες να διαβάσω. Δεν λέω ότι στο τέλος κάθε βιβλίου πρέπει να συμβαίνει κάτι συγκλονιστικό, το Ulessys τελειώνει με τον μπερδεμένο εσωτερικό μονόλογο της Molly, και είναι αριστούργημα. Στο The life and times of Michael K. το τέλος μου φάνηκε ακόμα χειρότερο, σχεδόν κακοτεχνία. Σαν να ήθελε ο συγγραφέας να πει κάτι με μια αλληγορία, αλλά καλλιτεχνικά δεν του βγήκε.

Αναρωτιέμαι αν τελικά θα διαβάσω κάποιο βιβλίο της Doris Lessing που κέρδισε το φετινό Νόμπελ. Επειδή έτσι κι αλλιώς δεν με βλέπω να διαβάζω και πολύ σύγχρονη λογοτεχνία, ίσως το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι να διαβάζω βραβευμένους συγγραφείς. Από την άλλη, το να τρέχεις κάθε χρόνο να αγοράζεις τα βιβλία του τελευταίου που πήρε ένα βραβείο καταντάει μπανάλ.

Sunday 7 October 2007

Ερωτηματολόγια



Για κάθε δέσμη μαθημάτων, οι φοιτητές συμπληρώνουν ένα ερωτηματολόγιο στο τέλος των παραδόσεων του εξαμήνου και ένα μετά τις εξετάσεις. Λένε τη γνώμη τους για τα μαθήματα και τους διδάσκοντες και κάνουν προτάσεις για βελτιώσεις. Αυτά τα ερωτηματολόγια σου δίνουν μια πολύ καλή ιδέα για την πραγματικότητα μέσα στην τάξη. Το πιο χαρακτηριστικό, που σε κάνει να καταλάβεις πόσο δύσκολη είναι η δουλιά, είναι οι εντελώς διαφορετικές απόψεις που μπορεί να έχει ο ένας φοιτητής από τον άλλο. Ένας θα παραπονεθεί οτι στις παραδόσεις δεν καταλαβαίνει τίποτα και κάποιος άλλος θα πει οτι είναι ντροπή να διδάσκεται τόσο εύκολη ύλη.

Τα ερωτηματολόγια δεν είναι αξιολογηση, γιατί αλλιώς οι φοιτητές θα μας έκαναν οτι ήθελαν. Αλλά η επεξεργασία τους είναι σοβαρή διαδικασία. Ο κάθε διδάσκοσκοντας συμπληρώνει μια τρισέλιδη αναφορά και την στέλνει σ' αυτόν που συντονίζει τη δέσμη. Αυτός γράφει μια αναφορά και την στέλνει σ' αυτόν που συντονίζει τα μαθήματα του έτους, ο οποίος γράφει μια άλλη αναφορά που συζητιέται σε μια συνεδρίαση του τμήματος ειδικά για θέματα διδασκαλίας.

Επειδή τα ερωτηματολόγια είναι ηλεκτρονικά και όλοι μπορούν να τα διαβάσουν, και επειδή πολλοί έτσι κι αλλιώς θα τα διαβάσουν για να γράψουν τις αναφορές, τα αρνητικά σχόλια δημιουργούν άσχημα συναισθήματα. Και οι φοιτητές δεν έχουν αναστολές στο τι γράφουν. Για παράδειγμα, στην ερώτηση τι προτείνουν να αλλάξει σε ένα μάθημα κάποιοι γράφουν ο διδάσκοντας.

Ένας συνάδελφος είχε ένα σχόλιο για τις μπλούζες που φοράει, και το πήρε και στα σοβαρά και στεναχωρέθηκε. Άλλοι στο τμήμα λένε οτι οι φοιτητές πρέπει να γράφουν μόνο για πράγματα σχετικά με τη διδασκαλία, άλλοι πάλι λένε οτι τέτοια ανώνυμα σχόλια είναι πολύ χρήσιμα αν θες να μάθεις που βρίσκεσαι, γιατί ποιος θα σου πει κατά πρόσωπο οτι οι μπλούζες σου είναι σαν πυτζάμες.

Πριν λίγες εβδομάδες, όταν διάβασα τα σχόλια για να γράψω τις αναφορές μου, χάρηκα που γενικά ήταν θετικά. Το σχόλιο που μου έδωσε την μεγαλύτερη χαρά, αν και στην αρχή δεν το πολυπρόσεξα, ήταν ένα που έλεγε οτι ο τρόπος διδασκαλίας μου ήταν relaxed, informal but informative. Αυτό το relaxed ειδικά, το πήρα σαν ένδειξη οτι με βρίσκουν cool σαν άτομο. Για μια στιγμή σκέφτηκα και μήπως κάποιος έκανε πλάκα (που το είδε το relaxed), αλλά δεν νομίζω.