Monday 24 September 2007

Αρχίζουν τα μαθήματα



Σε λίγες μέρες αρχίζουμε τα μαθήματα. Για μένα, όπως νομίζω και για τους περισσότερους συνάδελφους, το πρώτο μάθημα της χρονιάς, ιδιαίτερα στους πρωτοετείς που τους βλέπουμε για πρώτη φορά, είναι κάτι ξεχωριστό. Μπαίνεις στην τάξη και έχεις την αίσθηση οτι εκείνη τη στιγμή κάτι σημαντικό συμβαίνει. Αν και πιστεύω οτι αυτό το συναίσθημα θα μείνει για πολλά χρόνια, η ιδιαιτερότητα της στιγμής βρίσκεται πιο πολύ στο μυαλό μας χωρίς στην πραγματικότητα να συμβαίνει και τίποτα σπουδαίο.

Ειδικά σε μεγάλες τάξεις των 70-80 ατόμων, στο τέλος της χρονιάς δεν ξέρεις ούτε τα ονόματα των περισσότερων. Ούτε και θυμάμαι από τα φοιτητικά μου χρόνια κάποιο μάθημα που να με άγγιξε ιδιαίτερα. Από την άλλη, πάντα μπορείς να ελπίζεις οτι μια καλή σειρά μαθημάτων μπορεί να κάνει κάποια διαφορά σε δυο τρεις φοιτητές και αυτό πρέπει να είναι αρκετό. Κάτι σαν αυτό που είχε πει ο Γκάλης, και ένα μόνο παιδί να σώσω από τα ναρκωτικά με την καριέρα μου, έχω πετύχει.

Πιο άμεση επαφή με τους φοιτητές υπάρχει όταν επιβλέπεις κάποια εργασία τους. Εκεί υπάρχει μια δύσκολη ισορροπία που πρέπει να κρατηθεί. Από τη μια, θέλεις να τους μεταδώσεις κριτική σκέψη, ίσως και κάποιο σκεπτικισμό όταν για παράδειγμα διαβάζουν εργασίες άλλων ή ψάχνουν πληροφορίες στο Ιντερνέτ. Για πρακτικούς λόγους θέλεις να τους μάθεις και κάποια κόλπα που θα κάνουν τους βαθμολογητές ή τους κριτές να δουν την εργασία τους με καλύτερο μάτι. Από την άλλη, αν το παρακάνεις σε αυτήν την κατεύθυνση, θα τους μεταδώσεις κυνισμό και αυτό είναι η μεγαλύτερη ζημιά που μπορείς να κάνεις.

Αυτές τις μέρες κατάλαβα οτι υπάρχουν και κάποιες φορές που είσαι τυχερός και έχεις φοιτητές που όχι μόνο δεν χρειάζεται να τους μεταδώσεις ενδιαφέρον, αλλά αυτοί σε κάνουν να ξαναβρείς τον ενθουσιασμό σου.

Sunday 9 September 2007

Κόντρα στον ήλιο



Την Παρασκευή μετά τη δουλιά πήγα ένα μικρό περίπατο με την φωτογραφική μηχανή. Για την ώρα έχω μια compact HP που αγόρασα από το MediaMarkt με 80 ευρώ όταν έχασα την προηγούμενη. Αργότερα σκέφτομαι να αγοράσω μια SLR.

Από ότι κατάλαβα, με τις ψηφιακές μηχανές είναι πολύ εύκολο να βγάλεις φωτογραφίες κόντρα στον ήλιο. Ακόμα κι αν κάτι πάει στραβά, μπορείς να διορθώσεις την φωτεινότητα και το κοντράστ αφού φορτώσεις τις φωτογραφίες στον υπολογιστή, ενώ με τα φιλμ ακόμα και οι σωστές φωτογραφίες καταστρέφονταν στην αυτόματη εμφάνιση. Το μόνο πρόβλημα που βλέπω από όλες αυτές τις ευκολίες είναι οτι σε κάνουν λίγο τεμπέλη. Δεν σκέφτεσαι και πολύ τον φωτισμό ή το καδράρισμα γιατί ξέρεις οτι μπορείς εύκολα να τα διορθώσεις αργότερα. Ούτε χρειάζεται και πολύ σκέψη τι θα φωτογραφήσεις γιατί μια φωτογραφία δεν κοστίζει τίποτα. Μέσα σε δυο ώρες έβγαλα 70 φωτογραφίες ενώ με φιλμ δεν θα έβγαζα ούτε δέκα.







Thursday 6 September 2007

Ρούχα δεύτερο χέρι



Το Σάβαττο αγόρασα από το Age Concern ένα μάλλινο πουλόβερ με 3,50 λίρες, από δεύτερο χέρι αλλά σε πολύ καλή κατάσταση. Πολλές φιλανθρωπικές οργανώσεις όπως το Age Concern, το Heart Foundation, η Oxfam έχουν στα μαγαζιά τους μεταχειρισμένα ρούχα. Τα πουλάνε πολύ φτηνά γιατί δεν τα αγοράζουν αλλά τους τα χαρίζουν για ενίσχυση. Τον χειμώνα αγόρασα ένα μπουφάν Trespass με 10 λίρες.

Εκτός από τις τιμές, ένας άλλος λόγος που μου αρέσει να ψωνίζω από τέτοια μαγαζιά είναι οτι σου δίνουν περισσότερες επιλογές από τα μεγάλα εμπορικά. Ένα πολυκατάστημα μπορεί να έχει πιο πολύ χώρο, αλλά πουλάει μόνο δυο τρεις γραμμές ρούχων κάθε σεζόν, ενώ στα μεταχειρισμένα το κάθε ρούχο είναι διαφορετικό. Μετά βοηθάς ένα καλό σκοπό, ίσως και περισσότερο από αυτόν που χάρισε το ρούχο στο κατάστημα. Το κυριότερο όμως για μένα είναι οτι έτσι περιορίζεις την κατανάλωση, ακόμα περισσότερο και από όταν κάνεις ανακύκλωση.

Θυμάμαι πως όταν πρωτοάρχισα να φοράω συνειδητά ρούχα από δεύτερο χέρι ένιωθα ένα ευχάριστο συναίσθημα, όπως όταν κάνεις μια καλή πράξη. Αλλά αυτό σιγά σιγά πέρασε και τώρα ούτε που θυμάμαι αν κάτι το αγόρασα καινούριο ή μεταχειρισμένο. Αν και έτσι κι αλλιώς τον τελευταίο καιρό μόνο εσώρουχα αγοράζω καινούρια, κι αυτό όχι επειδή έχω κάποια προκατάληψη, αλλά γιατί δεν πουλάνε μεταχειρισμένα.

Sunday 2 September 2007

Γιορτή μπύρας



Αυτήν την Παρασκευή μετά τη δουλιά πήγαμε 5-6 συνάδελφοι στη γιορτή μπύρας της CAMRA, Campaign for real ale. Ο καθένας είχε από έναν κατάλογο και σημειώναμε τι έχουμε δοκιμάσει. Ο Μπάρνι και εγώ γράφαμε δίπλα στην επίσημη περιγραφή της μπύρας τα δικά μας σχόλια.

Όπως και οι περισσότεροι εκεί, αγοράζαμε μισά pints αντί για ολόκληρα. Σε τέτοια μέρη περισσότερο πας για να δοκιμάσεις διαφορετικές γεύσεις παρά να πιεις ποσότητα. Μια δυνατή γεύση ήταν η Moorhouses Black Cat. Οι σημειώσεις μου συμφωνούν με την επίσημη περιγραφή "A dark refreshing brew with a distinctive chocolate malt flavour and a smooth hoppy finish". Μια άλλη μπύρα που ξεχώρισα ήταν η St Austell Tinners από την Κορνουάλη. Εκλεπτυσμένη γεύση, κατέβαινε ευχάριστα και θα ήταν ιδανική για να αρχίσεις ή για παρέες που πίνουν αρκετά ποτήρια.

Ένα περίεργο που έχω παρατηρήσει σε τέτοιες περιπτώσεις είναι οτι αν προς το τέλος της βραδιάς πεις στους άλλους "Το ξέρω οτι είναι ανεύθυνο αλλά είστε για μια ακόμα μπύρα" αντί για απλά ένα "είστε για μια ακόμα μπύρα", οι πιθανότητες να δεχτούν αυξάνονται. Για κάποιο λόγο ο άλλος μάλλον σκέφτεται "Ναι δεν είμαστε ανόητοι, το ξέρουμε οτι είναι ανεύθυνο, ας πιούμε λοιπόν ακόμα μία".