Εσωτερικές αναζητήσεις

Για τους περισσότερους ανθρώπους μια περίοδος εσωτερικής αναζήτησης απαιτεί ελεύθερο χρόνο και ένα σχετικά προστατευμένο περιβάλλον. Αυτά τα δύο μόνο σαν φοιτητής στην Θεσσαλονίκη τα είχα. Διάβαζα πολύ λογοτεχνία και φιλοσοφία και μου άρεσε να περπατάω με μια φωτογραφική μηχανή. Η Άνω Πόλη, το Σέιχ-Σου, το Καλοχώρι και η Αρετσού ήταν τα αγαπημένα μου μέρη. Τα βράδια έβλεπα έντονα όνειρα, ίσως επειδή τους έδινα μεγαλύτερη σημασία. Θυμάμαι ένα όνειρο που περπατούσα σε ένα δάσος με πέτρινους σταυρούς, δεν είχε τίποτα το τρομακτικό αλλά ήταν τόσο έντονο που ξύπνησα με μια περίεργη αίσθηση στο στομάχι.

Το μεγαλύτερο αντικειμενικό πρόβλημα ήταν οτι μετά από ένα δύο χρόνια, όχι απλώς έμενα πίσω με την σχολή μου αλλά άρχισα να χάνω εντελώς την επαφή με τα μαθήματα. Εκείνη την εποχή, πριν δεκαπέντε χρόνια, είχα την ικανότητα όχι μόνο να παθιάζομαι εύκολα με κάτι αλλά και εύκολα να αλλάζω πορεία. Αυτή η περίοδος έντονων εσωτερικών αναζητήσεων τέλειωσε κάπως απότομα όταν πήρα από την βιβλιοθήκη μου πάνω από σαράντα βιβλία και τα πούλησα στο παλαιοβιβλιοπωλείο του Καραμουζά δίπλα στο σινεμά Φαργκάνη. Αρχίζοντας από τον Έσσε και τον Καστανέντα, έφτασα μέχρι τον Ντοστογιέφσκι και μια συλλογή με χαϊκού. Ο Κάφκα γλίτωσε από σεβασμό για τη μεγαλοφυία του.

Θυμάμαι οτι ο Καραμουζάς νόμιζε οτι έχω σοβαρά οικονομικά προβλήματα και για να μου δώσει θάρρος μου είπε "Αν εγώ είχα την ηλικία σου, και όλα τα χρέη του κόσμου να είχα δεν θα σταναχωριόμουν". Φυσικά δεν είχα χρέη, αλλά δεν ήμουν σε καλή κατάσταση. Στο τετράδιο μου είχα γράψει οτι όλη μου η περιουσία είναι λίγα κατοστάρικα και η τυχερή μου εικοσάρα, το κορίτσι που αγαπάω δεν με θέλει πια, και τα σχέδια μου τα ατελείωτα τελειώνουνε και αυτά.