Ο χαμένος τα παίρνει όλα

Αυτές τις μέρες είδα στο Ιντερνέτ δυο ταινίες του Νίκου Νικολαΐδη. "Ο χαμένος τα παίρνει όλα" και το "Θα σε δω στην κόλαση αγάπη μου".

http://www.greek-movies.com/movies.html

Ο χαμένος τα παίρνει όλα έχει πολλές ομοιότητες με τη γλυκιά συμμορία. Ίσως είναι και λίγο καλύτερο, αλλά έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που είδα την γλυκιά συμμορία και δεν τη θυμάμαι καλά. Το θα σε δω στην κόλαση αγάπη μου έχει κάποιες ομοιότητες με τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα αλλά δεν βλέπεται ευχάριστα.

Σε όλες αυτές τις τανίες διακρίνεται σαν επαναλαμβανόμενο θέμα αυτό που ο Νικολαΐδης περιγράφει: "Τον προσωπικό σου χώρο τον στήνεις μόνος σου, αποκλείεις ό,τι δεν θέλεις να μπει μέσα και μάχεσαι συνεχώς για να τον κρατήσεις". Το θα σε δω στην κόλαση αγάπη μου είναι προβληματικό γιατί προσπαθεί να περιγράψει εσωτερικούς χώρους χωρίς να πείθει οτι πραγματικά υπάρχουν. Ο χαμένος τα παίρνει όλα είναι μια ιστορία υπεράσπισης προσωπικών χώρων. Όταν οι ήρωες της ταινίας υπερασπίζονται τον χώρο τους με κάθε μέσο παύει να έχει σημασία αν αυτός υπάρχει ή όχι και έτσι η ταινία γίνεται λιγότερο εσωτερική.

Ίσως πάλι ο χαμένος τα παίρνει όλα να μου άρεσε περισσότερο γιατί έχει πιο πολύ δράση και κυρίως πιο καθαρή πλοκή.