Στιγμές 6

Χρόνια μετά, όταν θα συζητούσαμε στις παρέες
ή όταν σκεφτόμασταν τα βράδια στο κρεβάτι
μόνοι πριν μας πάρει ο ύπνος
όλοι συμφωνούσαμε οτι τα πρώτα σημάδια των νέων καιρών ήταν αδιόρατα
Όπως ένα ρολόι που το αφήσανε να ξεκουρδίζεται σιγά σιγά
χωρίς κανένας να προσέξει τα δευτερόλεπτα που άρχισε να χάνει

Μικρές στιγμές μπλεγμένες στο μυαλό μας
κρίκοι χρυσοί, θραύσματα αλυσίδας
η Ζωή, της Θάλειας η αλλόκοσμη φωνή
κι η τελευταία προφητεία της Ελπίδας

Κάτω από τις κόκκινες φλόγες της Παρασκευής 
το πέτρινο γεφύρι, οι καλαμιές και ο φράχτης 
πιο πέρα το κατάφωτο Σάββατο θα βρεις 
και την μακρόσυρτη Κυριακή της Στάχτης